L banch de Manuel ie uet

Tan chiet ne fovel mo mei te scola, da can che ie son tlo; plan, cun l cë dan ju univa uni un da porta ite. Vel muta stajova dedora y bradlova a chiet, te porte de scola n valgun mutons adum  rujenova achiet, iló n trëi mutans che bradlova adaut. La burta, ncrescëula nutizia dla mort, dla desgrazia de 5 cumpunënc dla familia Rifesser ova bele duc da giut, massa abenëura audì.
Manuel, pitl blòt mut, ne univa nia plu da porta ite, ne fova nia plu.
Maestres cun i uedli moi ne savova nia ce pië man, ce fé. Chi ova pa mo ueia de nsenië cuntenuc, geografia o cianté? La mort fërma dut, semea che n ne ie nia plu boni de tré l fla, fej scuté duc. La mort fej pensé sëura, uni un, pensé sëura ala vita, al fin de vester sun chësc mont. Percie, percie pa, ie uni iede, a de teles, la dumanda, percie?
Y Melanie, ëila ie śën sëula, nia plu mami che la cherdà daduman, nia plu tati che ti rejona, che ti rij, nia plu lava che ti damandova dalaibon coche la ti va a scola, nia plu l nëine, nia plu si mënder fra da spartì legrëzes y mueies, ëila ie śën tën iede sëula defin.
N cëir a mesa tlas, duc ntëur via cun la maestra Kathia, duc cun i uedli moi, l cë dan ju. Vel un che se damanda, ciuldì ne fovi pa nia plu dalaibon cun Manuel, “ie é mo rujenà dan rëjes de dlieja” dij n auter, “cie cuntënt che l fova”. N blòt mut, bon tla materies pratiches, na bona man ova Manuel. Doi mutons de n autra tlas bredla adaut, śën me vën nce a mi la gotes. L ie drët che n possa mustré i sentimënc. La vita ie zeche de stramp, nia da capì datrai, pënsi. Na oma de autri mutons vën da porta ite damandan sce la possa judé de vel viers. Dassons’a fé zeche? L ujin de Manuel che vën śën, dij che l ie vëira, 5 ie i morc, l ujin fej si duvier, ma duc, duta la val sà pu bele, à pu bele audì chësc spavënt. Ce dëssen pa fé? Ce dëssen pa dì? Chëi che ie boni de bradlé, stà daldò plu saurì, povester. La prima ëura de scola ie passeda, me savëssa plu bele sce audissi fuera scì che i autri dis danter n ëura y l’autra. La zaita ie ruveda, i sculeies ti cëla, liej, mo n iede, un mpea su n cëir. Doi tlasses va cun la maestra ora n dlieja a dì la curona. Sé pu che i mutons, la mutans ie da fundamënt, da maniera, y chësc me sa drët, purempò me fej marueia.
L danmesdì fina via. L ie stat pesoch, ma on mparà scialdi deplù che enes alalongia; on pensà, scutà, pensà a Manuel, on ënghe pensà uni un a se nstës.
Duman speri che l sibe plu fuera.

Helmut Senoner
diretëur